धरानकोहत्या प्रकरण : कोरियाबाट श्रीमानले बुनेको षड्यन्त्रमा चनकुमारी बुढाथोकीको डरलाग्दो  हत्या प्रकरण

विनोद थापा “विद्रोही”

 (सुनसरी-धरान ) धरान–५ स्थित एक होटलमा ३५ वर्षीया चनकुमारी बुढाथोकी मृत अवस्थामा फेला पर्दा, यो घटना प्रारम्भमा सामान्यजस्तै लाग्न सक्थ्यो—साइलेन्ट होटलको एउटा कोठा, भित्तामा चिसो सन्नाटा, र बिस्तारामा एक शव। तर जब अनुसन्धान गहिरिन थाल्यो, तब स्पष्ट भयो कि यो आत्महत्या होइन, बरु योजनाबद्ध हत्या थियो— दर्शकबिन यसमा  अझ गम्भीर त के छ  भने, त्यो योजना उनका आफ्नै श्रीमान राजन बुढाथोकीले कोरियाबाट बसेर बनाएका थिए।

राजन हाल दक्षिण कोरियामा काम गर्दै आएका छन्। घटनाको केही समयअघि मात्रै उनीहरूबीच सम्बन्धमा खटपट देखिन थालिएको थियो। पारिवारिक मतभेद, वैदेशिक जीवनको तनाव, र सबभन्दा खतरनाक—राजनको अर्की युवतीसँगको सम्बन्ध। यही कारणले उनीले पत्नीबाट छुट्कारा पाउने योजना बनाएका थिए। र त्यो छुट्कारा भनेको कानुनी रूपमा होइन, केवल मृत्युमार्फत। र आज त्यही भएको छ अर्थात राजनको उदेश्य पुरा भएको छ ।

राजनले धरानमा रहेका आफ्ना साथी सन्देश थापालगायत अन्य केही युवाहरूलाई सम्पर्क गरे। यी सबै जना उनीकै पुराना साथीहरू थिए, जसले पैसा र प्रभावका कारण यस्तो अपराधमा हात हाल्न पछि परेनन्। योजनाबद्ध रूपमा चनकुमारीलाई एउटा होटलमा बोलाइयो। भनियो—सामान्य भेटघाट र छलफलको लागि। तर त्यो भेट, उनको जीवनको अन्तिम पल बन्यो।

प्रहरीका अनुसार, होटलको सीसीटीभी फुटेजमा चनकुमारी साथीसँग प्रवेश गरेकी देखिन्छिन्। केही घण्टापछि भने ती साथीहरू होटलबाट निस्कन्छन्—चनकुमारीको शव भने कोठामा रहन्छ। प्रारम्भिक रिपोर्ट अनुसार, उनलाई नशालु पदार्थ खुवाइएको थियो। त्यसपछि गला थिचेर हत्या गरियो। उनको अनुहार निलो थियो, नाकबाट रगत बगेको थियो, र गहिरो नील डाम देखिएको थियो।

घटनापछि धरान प्रहरी सक्रिय भयो। अनुसन्धान प्रारम्भमा चुनौतीपूर्ण थियो, किनभने सन्देहीहरू योजना अनुसार फरार भइसकेका थिए। तर मोबाइल डाटा, सीसीटीभी फुटेज, र डिजिटल संवादको आधारमा प्रहरीले ६ जनालाई पक्राउ गर्‍यो। उनीहरूमध्ये अधिकांशले अपराध स्वीकार गरिसकेका छन्। अझ चकित पार्ने कुरा त के भने—हत्या हुने केही दिनअघि कोरियाबाटै राजनले पैसा ट्रान्सफर गरेका थिए, जुन अनुसन्धानको महत्वपूर्ण आधार बन्यो।

राजन बुढाथोकी हाल फरार छन्, र नेपाल प्रहरीले इन्टरपोलमार्फत रेड नोटिस जारी गर्न प्रक्रिया अघि बढाइसकेको छ। घटनालाई अन्तर्राष्ट्रिय अपराधको रूपमा पनि लिइएको छ, किनभने योजना र निर्देशन विदेशी भूमिबाट भएको हो। यस्तो खालको योजनाबद्ध अपराधमा अन्तर्राष्ट्रिय कानूनसमेत लागू हुन सक्छ।

चनकुमारीका परिवार, विशेष गरी उनका नजिकका आफन्तहरू गहिरो शोकमा छन्। उनीहरू भन्छन्—“हामीले सोचेनौँ, आफ्नै श्रीमानले यति ठूलो विश्वासघात गर्लान्। उनको विश्वासकै कारण, उनी होटलमा पुगेकी थिइन्।”

समाजमा पनि तीव्र प्रतिक्रिया देखिएको छ। सामाजिक अभियन्ताहरू, महिला अधिकारकर्मीहरू, र स्थानीय जनप्रतिनिधिहरूले दोषीलाई कडा भन्दा कडा सजायको माग गरेका छन्। “यो केवल हत्या होइन, प्रेमको विश्वास माथिको धावा हो,” एक स्थानीय बासिन्दा भन्छन्। “श्रीमतीलाई माया गर्ने व्यक्तिले यस्तो सोच्न पनि कसरी सक्छ?”

मनोवैज्ञानिकहरू भन्छन्—“यस्ता घटनाहरू केवल व्यक्तिगत झगडाको परिणाम होइनन्, गहिरो मानसिक अवस्था र सम्बन्धको भाँचिएको आधार हो। जब संवाद र समझदारी हराउँछ, तब हिंसा विकल्प बन्न पुग्छ।”

यो घटना केवल चनकुमारी बुढाथोकीको जीवन गुमाउने विषय मात्र होइन, एक प्रतीक हो—समाजमा सम्बन्धहरू कति असुरक्षित, अविश्वसनीय र हिंसात्मक बन्दै गएका छन् भन्ने। जब प्रवासमा रहेका नेपालीहरू बीच दूरी बढ्छ, संवाद हराउँछ र संदेहको जाल बुनिन्छ, तब यस्तो त्रासदी अपरिहार्य देखिन्छ।

प्रहरी अनुसन्धान अझै जारी छ। धरान प्रहरीले घटनालाई गम्भीरताका साथ अगाडि बढाइरहेको छ, र फरार रहेका योजनाकार राजन बुढाथोकीलाई नेपाल ल्याएर कानुनी कारबाही गरिने विश्वास व्यक्त गरेको छ।

जनताले यस्ता घटनाको गहिरो विश्लेषण गर्दै प्रश्न उठाउन थालेका छन्—सम्बन्धको नाममा हत्या, प्रेमको नाममा नफरत, र भरोसाको नाममा विश्वासघात—यति धेरै कहाँ पुग्ने? चनकुमारी बुढाथोकीले भोगेको पीडा, हत्या र विश्वासघातको कथा अब हाम्रो सामूहिक चेतनाको मुद्दा बन्नुपर्छ।